Της Αλεξάνδρας Παύλου
Για όσους δε γνωρίζουν το Νικόλα και το ποδήλατο του, μία βόλτα από την οδό Γρηγόρη Αυξεντίου το πρωί και ένα όμορφο «Καλημέρα», είναι αυτό που θα τους φτιάξει τη μέρα. Ο νεαρός Νικόλας – και για τους φίλους Nick, είναι ο ορισμός του Success Story, ενός αυτοδημιούργητου ανθρώπου γεμάτου όρεξη για ζωή και πίστη στον εαυτό του, που έκανε το όνειρο του πραγματικότητα. Ταξίδεψε σε κάθε γωνιά της Αγγλίας αναζητώντας αυτό που έψαχνε, ένα ποδήλατο. Το πείραμα πέτυχε, καθώς πλέον δε βλέπουμε τον Νικόλα στο δρόμο να μας φτιάχνει καφέ με ένα «ποδήλατο και μία μηχανή», αλλά τον συναντάμε στο νέο του «cozy» μαγαζί στην καρδιά της πόλης, το “Nick’s Coffee Bike”.
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για την ιστορία του Nick, ποια ήταν αυτά που σε σημάδεψαν σε ολόκληρη την πορεία σου μέχρι το σήμερα;
Κατάγομαι από τη Λάρνακα και μεγάλωσα στην περιοχή Προδρόμου. Στα 18 μου έψαχνα μία δουλειά για να ξεκινήσω να βγάζω το δικό μου εισόδημα. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα να δουλεύω στο Starbucks, κάτω στην παραλία, στις Φοινικούδες. Στο Starbucks ήμουν 4 χρόνια, ήταν μεγάλο σχολείο για εμένα, αυτό και το Costa Coffee στο οποίο συνέχισα. Το Starbucks είχε πειθαρχία, έδινε ευκαιρίες και μάθαινες πολλά από τους συνεργάτες σου. Στον πρώτο μου μήνα εκεί, λοιπόν, ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Όσο περνούσε ο καιρός πιο πολύ μου άρεσε. Η επαφή με τον κόσμο με έκανε πιο κοινωνικό, πιο ανοιχτό προς τους ανθρώπους. Το πιο όμορφο συναίσθημα που ένιωθα ήταν το «καλημέρα» που έλεγα κάθε πρωί στους καθημερινούς σου πελάτες, ήταν ένας ευχάριστος τρόπος να ξεκινάει η μέρα μου.
Πως προέκυψε το ποδήλατο; Ποια η έμπνευση πίσω από αυτό;
Όταν αποφάσισα να πάω στην Αγγλία να ζήσω, με την τότε φίλη μου την Τζώρτζια και πλέον γυναίκα μου, έψαχνα να βρω δουλειά στον τομέα μου, για περίπου 3 βδομάδες. Στην Τρίτη βδομάδα, περπατούσα στην πόλη, είδα σε μία γωνιά ενός μεγάλου κεντρικού δρόμου, ένα σταυροδρόμι με αρκετή κίνηση, ένα ζευγαράκι με ένα ποδήλατο. Στο ποδήλατο περίμεναν 6 άτομα στη γραμμή να πάρουν τον καφέ τους πριν τη δουλειά. Εκείνη τη στιγμή έβλεπα μόνο το ποδήλατο. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν πως αυτό «ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΣΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ». Πήγα κοντά τους και συνειδητοποίησα πως είχαμε κοινές απόψεις σε ότι αφορά τον καφέ. Δούλευα μαζί τους κάποιες φορές, διοργανώναμε και κάποια μεγάλα event με μπαρίστες. Ταυτόχρονα δούλευα σε ένα καβουρδιστιρήριο καφέ. Μετά ακολούθησαν κάποιοι διαγωνισμοί στους οποίος διακρίθηκα. Η Αγγλία ήταν ένα highlight της ζωής μου. Αυτή ήταν η έμπνευση μου για το ποδήλατο. Στην Αγγλία ταξίδεψα και έμαθα πολλά. Η πιο σημαντική στιγμή ήταν ίσως που εκπροσώπησα την Κύπρο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό “Coffee Master”, στο Λονδίνο, εμπειρία τεράστια για εμένα. Έπειτα από 6 μήνες προετοιμασίας, χωρίς να ξέρω κανέναν και τίποτα, πήρα μία βαλίτσα με εργαλεία και έφτασα μπροστά σε ένα τεράστιο κτήριο με 200-300 άτομα γύρω. Ήταν κάτι το μοναδικό για εμένα.
Γιατί πήρες την απόφαση αυτό το project να γίνει στη Λάρνακα και όχι στην Αγγλία;
Κάποιοι μου είχαν προτείνει να το δημιουργήσω στην Αγγλία. Όταν το είδα όμως, βαθιά μέσα μου ήθελα να το κάνω στη Λάρνακα γιατί μου ενέπνεε κάτι ζεστό και όμορφο, το ίδιο ακριβώς που με κάνει και νιώθω η Λάρνακα. Πέτυχε. Έτσι φτάνουμε στο μαγαζί. Το ποδήλατο ο κόσμος το αγκάλιασε.
Πως αντιμετώπιζε ο κόσμος μία πρωτοποριακή ιδέα όπως αυτή του ποδηλάτου;
Τα σχόλια ήταν μόνο θετικά. Ενθουσιάζονταν που έβλεπαν ένα ποδήλατο. Όταν έγραψαν το πρώτο δημοσίευμα για εμένα, δε σταματούσα να χαμογελώ, «Πήρε ποδήλατο και μία μηχανή και ξεκίνησε». Άρχισα να ψάχνω για χώρο και όταν βρήκα αυτόν το χώρο εδώ – το καφέ- μου άρεσε γιατί έβλεπα πάλι δρόμο. Μπορούσα και πάλι να χαιρετίσω περαστικούς και να έχω επαφή με τον κόσμο που περνούσε από μπροστά. Για αυτό άλλωστε επέλεξα και το μπαρ να είναι με θέα το δρόμο. Μου αρέσει αυτός ο χώρος. Όταν είχα το ποδήλατο, αρκετοί μου έλεγαν «πώς θα ανοίξεις ένα καφέ στο δρόμο;», είναι δύσκολο να πετύχει. Όμως το έκανα και πιστεύω πως πέτυχε.
Τι πιστεύεις ότι κάνει το Nick’s Coffee Bike να ξεχωρίζει;
Πιστεύω προσωπικά, πως παίζει ρόλο να καταφέρεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του κόσμου. Αυτό είναι αλληλένδετο με το προϊόν, με το τι προσφέρεις – την ποιότητα του καφέ που προσφέρεις στους πελάτες.
Και φτάνουμε στο σήμερα, το καφέ, ήταν ο τελικός στόχος ή υπάρχει κάτι πέραν από αυτό;
Ίσως και όχι. Ο κύκλος δεν έκλεισε, έχω ακόμα κάποια projects που θέλω να πραγματοπ
οιήσω και ελπίζω να τα καταφέρω.
