ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ*
Την περίοδο της καραντίνας, το ΥΠΠΑΝ ήταν λαλίστατο σε σχέση με την αξιοποίηση της τεχνολογίας, προβάλλοντάς την ως την αιχμή του δόρατος για αντιμετώπιση των δυσκολιών που αναμένονταν και για την επόμενη σχολική χρονιά. Είναι δε νωπές οι μνήμες μας για τις αναφορές πως η τεχνολογία θα στηριχθεί και θα ενταχθεί σε όλο το φάσμα του αναλυτικού προγράμματος και της μαθησιακής διαδικασίας. Εννιά μήνες μετά, πέρα από τις δηλώσεις, τους πηχυαίους τίτλους και την προσμονή, δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ακόμα περιμένουμε …
Ενώ τα σχολεία σε θέμα εξοπλισμού παραμένουν στον ίδιο τραγικό παρονομαστή, πριν λίγες μέρες, πιστό στην προσφιλή του συνήθεια, το ΥΠΠΑΝ προχώρησε σε ακόμη μια κίνηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, εγκρίθηκε χορηγία €200 ευρώ σε 2500 εκπαιδευτικούς για χρήση του προσωπικού τους υπολογιστή, στα σχολεία. Αγνοώντας, την άθλια κατάσταση που παρατηρείται στα σχολεία σε θέματα εξοπλισμού και δικτύου[1] [2] [3] [4], το γεγονός πως υπάρχουν ακόμα πολλοί μαθητές που δεν διαθέτουν τον στοιχειώδη εξοπλισμό, το ΥΠΠΑΝ επέλεξε για ακόμη μια φορά τον δρόμο του λαϊκισμού και των εντυπώσεων.
Φυσικά μέσα από αυτή την εξαγγελία, έμμεσα, το ΥΠΠΑΝ παραδέχεται, πως τα σχολεία υστερούν σε τεχνολογικό εξοπλισμό και σαφώς και δεν πάρθηκε κανένα μέτρο για να ενισχυθούν. Ουσιαστικά το ΥΠΠΑΝ αυτοαναιρείται, καταδεικνύοντας πως τα σχολεία δεν ήταν και δεν είναι έτοιμα από άποψη ψηφιακών μέσων και πρακτικά αδυνατούσαν να αντιμετωπίσουν τις παρενέργειες της πανδημίας και την εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Καταγράφεται επίσης, η αποτυχία του ΥΠΠΑΝ να εξοπλίσει επαρκώς τα σχολεία, ενώ δήλωνε πριν μήνες την ετοιμότητά του. Οι υπολογιστές που αναμένονταν στα σχολεία για μερική αντικατάσταση του απηρχαιωμένου εξοπλισμού, δεν φαίνεται να έρχονται, την ίδια ώρα που τα πλείστα σχολεία καλύπτουν τις ανάγκες τους με εξοπλισμό δεκαπέντε ετών. Αν δεν εξοπλιστούν τώρα τα σχολεία, που οι συνθήκες το επιβάλλουν, πότε θα εξοπλιστούν; Από τον περασμένο Μάρτη μέχρι και σήμερα, ο χρόνος ήταν υπέρ το δέον ικανοποιητικός για να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες! Αξίζει να σημειωθεί πως ο υφιστάμενος εξοπλισμός, αντιμετωπίζει σοβαρά τεχνικά προβλήματα, είναι απηρχαιωμένος και μη συμβατός με τις απαιτήσεις των νέων λογισμικών. Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφερθεί, πως δύσκολα ανάβει και μετά βίας κάνει τις βασικές λειτουργίες, αλλά κατά το ΥΠΠΑΝ θεωρείται πως μπορεί να σηκώσει το βάρος της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης!
Αναδεικνύεται ακόμη η γύμνια της Πολιτείας σε σχέση με τη στήριξη των μαθητών, αφού είναι γνωστό πως άφησε τις οικονομικά ευάλωτες οικογένειες με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για χορήγηση συσκευών (ταμπλέτες ή φορητούς υπολογιστές) και υποδομή. Το ΥΠΠΑΝ αθέτησε την υποχρέωσή του προς τις οικογένειες και τα παιδιά που το είχαν ανάγκη, ενώ ήταν γενικά παραδεκτό πως κάτι τέτοιο συνιστούσε την κύρια προϋπόθεση για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση[5]. Η αρχή της ισότητας ευκαιριών, θεμελιώδους αρχής της Δημόσιας Εκπαίδευσης, δεν υλοποιήθηκε ποτέ!
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι εύλογα. Αφού η Κυβέρνηση είναι έτοιμη να διαθέσει ένα σεβαστό ποσό ως χορηγία στους εκπαιδευτικούς, που καθολικά δεν την θέλουν, γιατί δεν εξοπλίστηκαν ακόμα τα παιδιά που είναι αποκομμένα από την εξ αποστάσεων εκπαίδευση; Γιατί η Κυβέρνηση δε διαθέτει το αντίστοιχο ποσό στα σχολεία, για να αντικαταστήσουν ή επιδιορθώσουν τον εξοπλισμό που πνέει τα λοίσθια; Με ποια λογική ψηφίστηκε η νομοθεσία για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ενώ είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχουν υποδομές στα σχολεία για να την εφαρμόσουν; Με ποιο σκεπτικό επιχορηγούνται οι εκπαιδευτικοί, αλλά δεν επιχορηγούνται οι μαθητές και οι οικογένειές τους;
Προτεραιότητά του ΥΠΠΑΝ θα έπρεπε να είναι η επαρκής στήριξη των σχολικών μονάδων και των μαθητών σε εξοπλισμό, για να μπορούν να συμμετέχουν στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Όχι τώρα! Χθες! Ο ίδιος εξοπλισμός εξάλλου είναι απαραίτητος για να μπορούν τα σχολεία να παρέχουν εκπαίδευση με σύγχρονα παιδαγωγικά εργαλεία, σε καινοτόμα μαθησιακά περιβάλλοντα με την ενσωμάτωση της τεχνολογίας. Το ΥΠΠΑΝ έχει την υποχρέωση να χορηγήσει τα σχολεία με τα μέσα (υπολογιστές ή ταμπλέτες) για να μπορούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Αν τα σχολεία ήταν εξοπλισμένα επαρκώς, θα είχαν και την ανάλογη δυνατότητα να καθορίσουν το πως θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τα μέσα, για τους μαθητές ή τους εκπαιδευτικούς που τα χρειάζονται. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έχουν βάση οι εύλογες υποψίες που αναφύονται, για μετακύλιση της ευθύνης στους εκπαιδευτικούς για τα προβλήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και ουσιαστικά θα επιβεβαιωθεί πως γίνεται ακόμη μια προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ευθύνης, που ανήκει αποκλειστικά στο κράτος!
*Μέλος Δ.Σ. ΠΟΕΔ, Γενικός Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ