Με μαζική προσέλευση για καταδίκη του φασιστικού πραξικόπηματος πραγματοποιήθηκε το 46ο πολιτικό μνημόσυνο των 4 Ηρώων του Άη Γιάννη. Δολοφονηθηκαν ανανδρα από τους δολοφόνους της ΕΟΚΑ Β επειδή έδωσαν μήνυμα αντίστασης στο Λαό στη Λάρνακα, φώναξαν στους δρόμους της Πόλης ότι ο Μακάριος Ζει. Ο μικρότερος μόλις 14 χρόνων.
Απόσπασμα απο την ομιλία του Ε.Γ. ΕΔΟΝ Λάρνακας στην εκδήλωση καταδίκης του φασιστικού πραξικοπήματος στη μνήμη των τεσσάρων Ηρώων του Αη – Γιάννη.
…Κανένας δεν θέλει να γίνει ήρωας. Το να χαρίζεις όμως τη ζωή σου τόσο απλόχερα για τα πανανθρώπινα ιδανικά της ειρήνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης, σε καθιστά ήρωα. Το να γνωρίζεις ότι βγαίνοντας στο δρόμο να φωνάξεις «Ζήτω η δημοκρατία!» διατρέχεις τον κίνδυνο να σε πετύχει η σφαίρα του ΕΟΚΑβητατζή, αλλά εσύ με χαμόγελο να σπεύδεις στην πορεία, σε καθιστά ήρωα. Το να κοιτάς κατάμματα τον φασισμό και να του φωνάζεις «κτύπα, εμείς θα νικήσουμε», σε καθιστά ήρωα!
“…Δικαίωση στη θυσία τους θα είναι μόνο η συνέχεια του έργου τους. Η δικαίωση περνά μέσα από τη λύση του Κυπριακού.
…Στον αγώνα για ειρήνη και επανένωση δεν είναι μόνο οι σημερινοί υμνητές του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β’ απέναντί μας. Είναι και όσοι καθήμενοι σε υπουργικά έδρανα δηλώνουν ότι ασπάζονται τα ίδια ιδανικά με τους νοσταλγούς της Χούντας. Απέναντί μας, είναι και όσοι καθήμενοι σε εκκλησιαστικά έδρανα δηλώνουν ότι οι υμνητές των δολοφόνων του Ανδρέα, του Γιώργου, του Αχιλλέα, του Γιώργου, είναι «καλά και μορφωμένα παιδιά». Απέναντί μας στον αγώνα για επανένωση του τόπου και του λαού μας, είναι και όλοι αυτοί που ενώ τάχα καταδικάζουν το πραξικόπημα, είτε απουσιάζουν από τα μνημόσυνα, είτε μιλούν για «εμφύλιο σπαραγμό», για «άφρονες νέους που παρασύρθηκαν από τον πόθο της ένωσης», είτε στεγάζουν πραξικοπηματίες. Απέναντί μας, είναι όσοι θέλουν να εκπαιδεύουν τα παιδιά μας στο στρατό οι σχεδιαστές του δίδυμου εγκλήματος. Απέναντί μας, είναι και όσοι φλερτάρουν με τη διχοτόμηση ελέω εκλογών, ψάχνοντας «νέες λύσεις» στο κυπριακό.
Όσο υπάρχουν οι φασίστες δολοφόνοι των 4 του Άη Γιάννη, όσο υπάρχει το σύστημα και οι αιτίες που τους αθωώνουν και τους συντηρούν, εμείς περήφανα θα το φωνάζουμε. Είμαστε αντιφασίστες. Είμαστε απέναντί τους και αγωνιζόμαστε ανιδιοτελώς, μέχρι τη δικαίωσή της θυσίας των ηρώων μας! Είμαστε η σπορά των Τεσσάρων του Άη Γιάννη, του Κουσουλίδη, του Εζεκία, του Χριστόφια, του Φανή και του Παπαλάζαρου. Είμαστε τα παιδιά όσων αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για δικαιοσύνη στην Κύπρο και για μια δίκαιη κοινωνία. Είμαστε η ΕΔΟΝ. Είμαστε το ΑΚΕΛ. Και είμαστε χιλιάδες. Θα νικήσουμε!
Δε θα επιτρέψουμε η θυσία των συναγωνιστών μας να πάει χαμένη!
Δε θα επιτρέψουμε να τους σκοτώσουν για δεύτερη φορά!
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας και στο Κόμμα που τους γέννησε!”
Οι τέσσερις του Άη Γιάννη
Ήταν 8 το πρωί της Δευτέρας την 15η ημέρα του Ιούλη του 1974 όταν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, της Χούντας των συνταγματαρχών και των συνεργατών τους στην Κύπρο – ΕΟΚΑ Β’ – βρέθηκαν να ρίχνουν κατά του Προεδρικού Μεγάρου στην Λευκωσία για να ανατρέψουν τη Δημοκρατία και να ρίξουν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Τα ψεύδη των πραξικοπηματιών εξαπλώθηκαν σε κάθε γωνιά του νησιού και αντηχούσαν «Ο Μακάριος είναι νεκρός». Η Κύπρος άρχισε να πλημυρίζει από πραξικοπηματίες που τρομοκρατούσαν και προσπαθούσαν να επιβληθούν στο νησί. Πολλές μάχες έγιναν αλλά χωρίς να μπορεί κανείς να τους σταματήσει.
Η φασιστική δράση του Γρίβα και των υποστηριχτών του, καθώς και η τρομοκρατική φασιστική δραστηριότητα της ΕΟΚΑ Β’ με την στήριξη της εθνοκάπηλης Κυπριακής ακροδεξιάς ήταν ο άσσος στο μανίκι των εχθρών της Κύπρου. Κάτω από την ταμπέλλα της εθνικοφροσύνης και της πατριδοκαπηλίας έκρυψαν τον φανατισμό, την μισαλλοδοξία, έκρυψαν την συνειδητή τους πρόθεση να ξεπουλήσουν το νησί μας στη Τουρκία, εφαρμόζοντας έτσι και προσκυνώντας τα όργανα του ιμπεριαλισμού και των ξένων συμφερόντων.
Ο κόσμος ήταν ή πήγαινε όπως κάθε μέρα στις δουλειές του όταν μαθεύτηκε το μαντάτο για το πραξικόπημα. Ήταν εκείνη την ώρα όμως που πολλοί δημοκρατικοί, προοδευτικοί, λαϊκοί άνθρωποι κινητοποιήθηκαν ενστικτωδώς και μέχρι τις εννέα το πρωί βγήκαν στους δρόμους να φωνάξουν ότι «Ο Μακάριος ζει» και να εμψυχώσουν το λαό να αντισταθεί. Μεταξύ αυτών και οι ήρωες Αντρέας Θεοδοσίου, Γιώρ¬γος Χατζηστεφάνου, Γιώργος Χαραλάμπους και Αχιλλέας Κουρτελλής από τον Άγιο Ιωάννη στην Λάρνακα.
Κατά τις εννέα το πρωί ο πατέρας του Αντρέα Θεοδοσίου με άλλους φίλους του μπήκαν στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκαν στο κέντρο της πόλης όπου πόρτα την πόρτα φώναζαν ότι ο Μακάριος ζει. Την ιδία στιγμή ο Αντρέας με τους άλλους τρεις, κατευθύνονταν και αυτοί προς το κέντρο της πόλης για να βροντοφωνάξουν και αυτοί ότι ο Μακάριος ζει και να εμψυχώσουν τον κόσμο. Περνώντας όμως από μια πολυκατοικία όπου ήταν μαζε¬μένοι πολλοί πραξικοπηματίες, έγιναν αντιληπτοί, και τότε γράφτηκε μια μελανή σελίδα στην ιστορία του τόπου μας.
Οι φασίστες ΕΟΚΑΒητατζήδες τους γέμισαν με σφαίρες όπως και εκατοντάδες άλλους προοδευτικούς ανθρώπους σε ολόκληρη την Κύπρο.
Ο Γιώργος Χατζηστεφάνου ήταν 46 χρονών, από τον Άη Γιάννη Λάρνακας, ο μεγαλύτερος από τα τρία αδέρφια του, αλλά και πατέρας τριών κοριτσιών και νυμφευμένος με την Αντριάνα Γεωργίου Χ”Στεφανή . Ο Γιώργος ήταν μέλος του ΑΚΕΛ και νοιαζότανε για τα κοινά. Τα προβλήματα του κάθε απλού ανθρώπου τα ένοιωθε σαν δικά του. Δούλευε στις οικοδομές και πάλευε για το μεροκάματο για να μπορεί να συντηρεί την οικογένεια του. Στις 15 Ιουλίου ήταν στη δουλειά όταν πληροφορήθηκε για το πραξικόπημα. Έτσι φεύγει τρεχάτος για το σπίτι, και μετά με το ημιφορτηγό του κατευθύνεται προς το καφενείο, εκεί που η συνείδηση τον καλούσε να φωνάξει στους δρόμους ότι ο Μακάριος ζει και να δώσει θάρρος στον κόσμο.
Ο Γιώργος Χαραλάμπους ήταν 17 χρονών, το πέμπτο παιδί στη σειρά από τα έξι του Χαράλαμπου και της Αντριάνας Χαραλάμπους. Από νεαρή ηλικία έγινε μέλος της ΕΔΟΝ και εργαζόταν σαν πελεκάνος από παιδί στη βιοπάλη. Παρ’ όλη τη φτώχεια και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οικογένεια του, η πίστη και η αφοσίωση στο ΑΚΕΛ και την ΕΔΟΝ ήταν για εκείνους όρος ζωής. Εκείνη τη μαύρη μέρα ο Κόκος ήταν στη δουλειά και με το άκου¬σμα του μαντάτου έφυγε τρεχάτος για το σπίτι και βιαστικός είπε ότι θα πήγαινε να φέρει την μάνα του που δούλευε σε σπίτια. Δεν πήγε ποτέ όμως!
Η αξίες με τις οποίες ήταν γαλουχημένος από μωρό τον έστειλαν και αυτόν στο καφενείο για να μπει και αυτός σε ένα από τα αυτοκίνητα για να σμίξει τη φωνή του με τους υπόλοιπους γείτονες. Βρισκόταν και αυτός στο αυτοκίνητο του Γιώργου Χατζηστεφάνου. Η μάνα του πιστή στην ιδεολογία της και στο ΑΚΕΛ πάντα έλεγε «Μπορεί να μην έχουν τιμωρηθεί ακόμα οι φασίστες δολοφόνοι, όμως θα ‘ρθει η ώρα τους».
Ο Αχιλλέας Κουρτελλής ήταν 24 χρονών, ο μικρότερος από τα 7 αδέρφια του. Είχε ξεκινήσει το γάμο και τη ζωή του και εργαζόταν για το μεροκάματο σαν πλανοδιοπώλης. Ο νεαρός ΕΔΟΝίτης που ξεχώριζε για τον καλό χαρακτήρα, στο άκουσμα του κακού μαντάτου θεώρησε κι’ αυτός καθήκον του να ενωθεί με τους άλλους για την υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν και αυτός στο αυτοκίνητο του Γιώργου Χατζηστεφάνου.
Ο Αντρέας Θεοδοσίου ήταν μόλις 14 χρονών, και ο μικρότερος από τα 3 παιδιά του Θεοδόση και της Πετρούς Θεοδοσίου. Μαθητής ακόμα έγινε μέλος της ΕΔΟΝ. Εκείνη την μέρα μέσα σ’ όλο το κακό έκρινε χρέος του να πάει και αυτός όπως και ο πατέρας του για να φωνάξει. Η μάνα του προσπάθησε να τον μεταπείσει αλλά χωρίς αποτέλεσμα, αφού της είπε «Εγώ θα πάω και δεν με νοιάζει αν σκοτωθώ». Ο μικρός σε ηλικία Αντρέας ήταν και αυτός στο αυτοκίνητο του Γιώργου Χατζηστεφάνου.
Δεν έφτανε όμως μονάχα η δολοφονία των τεσσάρων ηρώων του Άη Γιάννη… ο πατέρας του Αντρέα Θεοδοσίου αφηγείται: «Επήγαινα 4 μέρες και τους παρακαλούσα να μας αφήσουν να θάψουμε το μωρό μας. « Φύγε ρε π…» μου αποκρίνονταν. Την τέταρτη μέρα μας τον έδωσαν.». Στο κοιμητήριο δεν τους άφηναν οι πραξικοπηματίες να μπουν. Πήγαν 2, 3 φορές και τη τέταρτη τον έθαψαν σαν σκυλί. Ο παπάς από πολύ μακριά διάβαζε μερικές ευχές. Κανονική κηδεία του Αντρέα έγινε μετά την πτώση της πραξικοπηματικής κυβέρνησης.
Το παράδειγμα τους μένει πάντα ακλόνητο υποστύλωμα στο οποίο στηρίζονται αξίες, στηρίζονται ιδανικά και οράματα τα οποία κανένας πραξικοπηματίας, κανένας φασίστας, κανένας στρατοκράτης δεν μπορεί να δολοφονήσει. Κανένα ιμπεριαλιστικό σχέδιο δεν μπορεί α καταπνίξει.
Η καλύτερη τιμή για την μνήμη τους είναι η συνέχεια του αγώνα για τα ιδανικά και τις αξίες για τις οποίες θυσίασαν την ζωή τους. Ο αγώνας για την ελευθερία, την ενότητα της πατρίδας μας, ο αγώνας για την ειρηνική επανένωση, την δημοκρατία, την αποστρατικοποιηση και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά είναι η παρακαταθήκη τους και καλούμαστε όλοι να συνεχίσουμε τον αγώνα τους.
Τιμή και δόξα σε αυτούς που πλήρωσαν με τη ζωή τους την άρνηση τους να προσκυνήσουν και να υποταχτούν στον ιμπεριαλισμό.
«Οι τέσσερις του Άη Γιάννη»
Εφημερίδα «Νεολαία», Τεύχος Ιούλη 2009
